Śliwki w czekoladzie

Kolejnym maszketem-ciacikiem do prezentu dla naszych najbliższych będą śliwki w czekoladzie.
Przepis pochodzi z ostaniego numeru kukbuka.

Do śliwek potrzebujemy:

• 250g suszonych śliwek bez pestek (wybrałam kalifornijskie, bo nie przepadam za smakiem i aromatem naszych polskich; zbyt kojarzą mi się z kompotem z suszonych owoców)
• szklanka alkoholu (w oryginalnym przepisie jest to rum)
• 70g marcepanu (nie mogłam dostać czystego marcepanu, dlatego kupiłam taki w batoniku w czekoladzie)
• 200 g gorzkiej czekolady (chociaż zależy od Was jak słodkie lubicie ciaciki)
• 1 łyżeczka oleju roślinnego

Śliwki należy na początek zalać alkoholem. U nas na początku było to brandy.
Owoce następnie należy zostawić przykryte wysoko procentowym trunkiem przez dobę. My nie mieliśmy czasu, żeby od razu się nimi zająć, więc gdy śliwki wpiły już całe brandy, podlaliśmy je sherry, żeby mogły się jeszcze trochę pokąpać  i żeby nam zbytnio nie podeschły.

Następnie owoce osuszamy na sitku z nadmiaru alkoholu a z marcepanu robimy małe kulki i wkładamy do środka śliwek. Jak się okazało ja nie mam zbytniej wprawy w znajdywaniu dziurek w śliwkach i wkładałam marcepan do czegoś, co dziurką nie było. Dzięki Bogu Tomek przejął inicjatywę i wkładał marcepan do odpowiedniej dziurki :)
Na piecu rozpuszczamy czekoladę wraz z łyżeczką oleju roślinnego w kąpieli wodnej; po czym każdą śliwkę zanurzamy w czekoladzie (za pomocą wykałaczki bądź patyczka do szaszłyków) i odkładamy do zastygnięcia.

Voila!

Karmelki cydrowe - świątecznych ciacików i maszketów początki.

W ostatnim numerze Kukbuka znaleźliśmy inspiracje na prezenty świateczne dla rodziny.

Pierwszą pomysłem, który zrealizowaliśmy w weekend były karmelki cydrowe;
żeby je zrobić potrzebujesz:
- 830 ml wytrawnego cydru (który to ostatnimi czasy zrobił się dosyć modny i można go nabyć nawet w sklepie osiedlowym. Ja wybrałam połączenie polskiego cydru z niefiltrowanym zagranicznym),
- 100 ml śmietany 30-36%
- 200 g cukru
- 130 g masła
(ja do swoich karmelków dodałam trochę cynamonu - żeby było bardziej światecznie oraz ekstrakt z wanilii, bo jestem od wanilii uzależniona, ale też dlatego, że nadaje ona niebiańskiego aromatu).

Na początku cydr musimy zredukować do 200 ml, po czym dodać do niego resztę składników.
W oryginalnym przepisie trzeba się bawić z termometrem cukierniczym. Niestety zakupiony przez nas jest praktycznie bezużyteczny, ponieważ mierzy jedynie do stu stopniu, co w większości przypadków jest niewystarczające. Kupując więc termometr cukierniczy zwracajcie na to uwagę ;)

Całość masy na karmelki musi się gotować aż będzie dosyć gęsta. W Kukbuku czytamy, by sprawdzić temperaturę należy wlać odrobinę karmelu do zimnej wody, jeżeli powstają grube nitki, karmel jest OK i trzeba go przelewać do foremek (ja zakupiłam w weekend przepiękne foremki na pralinki w kształcie serduszek) bądź na silikonową matę i później pokroić.





Karmelki są lekko kwaskowe, ale także delikatnie maślane. Mam nadzieję, że reszcie rodziny także będą smakowały! Tomek mówi, że są dobre :)

Pierniki abo kyjksy!

Ponieważ idą święta, zaczęliśmy świątecznie bywać w kuchni.
Przy świątecznych dźwiękach Micheala Buble upiekliśmy nasze pierwsze w życiu pierniki!

Tomo z początku usnął - jak to bywa w niedziele po obfitym obiedzie, a mnie się udało zagnieść ciacho na pierniki.
Przepis pochodzi z jednego z moich ulubionych blogów - oryginalny przepis tu.

Do przepisu dodałam jeszcze coś od siebie - czyli trochę więcej cynamonu, trochę kardamonu i anyżu. Swoją drogą czytając skład gotowej przyprawy do pierników można dostać lekkiego szoku. Może faktycznie warto zrobić ją samemu?

Tomka w końcu obudziły zapachy zagniecionego ciasta na pierniki, wstał domył bratruła i zaczął wycinać.
Mnie zawsze marzyły się pierniki-ludziki; w zeszłym roku udało mi się kupić piękną foremkę, która czekała cały rok na swój czas!

Tomkowi całkiem dobrze wychodziło wycinanie pierników. Fakt trzeba do tego duuużo cierpliwości. 

Nasze pierniki grzecznie czekają w trzech blaszanych pudełkach, aż zmiekną i będziemy je mogli ozdobić.

A mamy duuuuużo, duuuuużo ozdób :) Ale póki co, niech sobie grzecznie śpią w pudełkach! 

Madeleines, czyli Magdalenki!

Są uzależniające.
Wydaje się, że to takie nic, choć o ciekawym kształcie, ale skoro poruszyły serce Marcela Prousta, który poszukiwał straconego czasu, warto zdecydować się pójść jego tropem.
Historię magdalenek możecie znaleźć tu.

Knifem, który jest decydujący, żeby spożyć prawdziwe madeleines jest posiadanie specjalnej formy na magdalenki. Niby fanaberia, ale ja kocham fanaberie :) Mnie akurat udało się swoją formę dostać na urodziny.

Na około 15 magdalenek potrzeba:

• 3/4 szklanki mąki pszennej 
• pół kostki masła 
• pół szklanki cukru
• 2 jajka od szczęśliwych kurek
• łyżeczka proszku do pieczenia

• dodatki w zależności od smaku, którym chcemy się zajadać, np. skórka cytrynowa; skórka z limonki + suszony imbir; kardamon + skórka z cytryny 

W pierwszym kroku musimy rozpuścić masło i je schłodzić.
Ubijamy białka i dodajemy cukier. Następnie należy delikatnie wmieszać żółtka i przesianą mąkę z proszkiem do pieczenia.
Dodajemy schłodzone masło.
I na sam koniec dodatki, które chcemy. Kiedy pierwszy raz piekłam magdalenki był to imbir i limonka.

Masę należy schować do lodówki - źródła podają różne dane: od godziny do całej nocy. Długość czasu zależy od Was. Ja nigdy nie byłam tak cierpliwa, żeby przechować masę w lodówce aż całą noc!

Ciasto przekładamy do formy i wkładamy do piekarnika nagrzanego do 180 stopni na 10-15 minut, ale radzę obserwować ciasteczka, bo każda partia zachowuje się inaczej. Wyjmujemy, gdy się zezłocą.

Najlepsze są świeżutkie, ale jeśli uda się Wam je przetrzymać trochę dłużej niż jeden dzień można je jeść na sposób Prousta - maczając w herbacie.

Bon apetit!